Mój wyjazd

Chciałbym wszystkim przedstawić moją trasę ,którą przeszedłem w tym roku z moją 9 letnią córką.Tylko proszę się NIE ŚMIAĆ SIĘ.Cały rok czekaliśmy na ten wyjazd.Skompletowaliśmy sprzęt,zebraliśmy kasę i do Żywca.Po przywitaniu się z kuzynami i rodzinką wieczorem napiłem się w końcu mojego Portera na żywieckim rynku.Pierwszy dzień....Wyjazd pociągiem do Zwardonia.Ponieważ jestem na urlopie i ze względu na córkę nigdzie się nie spieszyliśmy.Pociąg powoli mijał stacje, a mnie powoli dopadała melancholia.Po tylu latach powrót na moją pierwszą trasę po Beskidzie.Stacja w Zwardoniu....Cisza ,spokój....To tu w 1989 roku WOP-ista nas zgarnąl zaraz po wyjściu z pociągu i po wylegitymowaniu chciał z powrotem wsadzić do pociągu,bo jesteśmy za młodzi ,aby tam przebywać..Moje strażackie moro musiałem schować do plecaka,bo jak powiedział,nie wolno mi w tym chodzić w strefie nadgranicznej...Wspomnienia...Obejrzeliśmy stacje,opuszczone biura,miejsce,czyli przystanek PKS-u przy stacji PKP , gdzie gorliwy WOPista nas maglował.Decyzja zapada,idziemy na Rachowiec.Po drodze kupujemy prowiant w Lewiatanie.Idziemy czerwonym na Rachowiec.Trasa miła,pogoda OK,widoki też.Na Rachowcu spotykamy ekipę malującą wyciąg.Po krótkim odpoczynku schodzimy do Soli.Oj zmieniła się ta trasa po wycince drzew...Pierwsze mocne spotkanie z naturą,czyli wygrzewająca się żmija na skraju ściężki.Schodzimy z Rachowca ,mijamy strumyk z małą kaskadą,która nam mieszczuchom bardzo się podoba.Wyprzedza nas ciągnik z przyczepą i dwoma mężczyznami.Wymieniamy pozdrowienia.Dochodzimy do pierwszych zabudowań Soli.Spotykamy przy obeściu jednego z domów dziadka...Pyta się on nas ..Skund idzieta???... Ze zwardonia przez Rachowiec-opowiadam...A nie widzioł pon tam dwóch chopów z kuniem???Nie tylko dwóch mężczyzn na traktorze...-odpwiadam.E ,to nie uny...mówi dziadek...Taka fajna rozmowa.Dochodzimy do asfaltu i pedałujemy na dół w kierunku stacji.Ale po pewnym czasie zbrzydła nam okrutnie ta trasa.Odpoczywamy przy sklepie,i po konwersacjach z lokalnymi i za ich radą uderzamy w prawo polną drogą w kierunku Rycerki.Idziemy wzdłuż strugi,po jakimś czasie droga się kończy i maszerujemy praktycznie na oślep.Dochodzimy do miejsca skąd w dole widać Rycerkę.Jest już późno,więc rozbijamy namiot w kępie drzew obok drewnianej kapliczki.Jemy kolację,a zmęczona Kamila idzie spać.A ja patrzę na dól na Rycerkę,na Praszywkę i słuchając cykana owadów wpadłem w zadumę.Ile to lat minęło jak z kolegami chodziło się z namiotami,jak spało się po lasach ( prawie 18 lat)Wspomnienia,wspomnienia...Nocleg naprawdę Ok,oprócz tego,że w Rycerce chyba jakaś kolonia miała ognisko,bo okrutnie głośno śpiewali,a po rosie niesie.Szkoda tylko,że nie rozpaliłem ogniska..Trudno...DRUGI DZIEŃ.Wstajemy ,pakujemy graty i idziemy w kierunku Łysicy.Piękne są te łąki tam.Nie możemy zejść na dół , bo nie możemy znależć jakiejkolwiek ścieżki .A nie chcemy deptać komuś trawy i być pogonionym widłami.Mijamy Burów Groń,dochodzimy Łysicy i czarnym na dół.Przechodzimy obok miejsca ,gdzie poległ "Akadij" i dochodzimy do sklepu.Odpoczynek , zakupy,Porter.Rozmowy z lokalnymi trunkującymi w krzakach.Idziemy dalej czarnym Praszywkę.Po drodze zgubiliśmy metalowy kubek.Pogoda dopisuje,jest ciepło a nawet gorąco.W pewnym momencie schodzimy ze szlaku i trafiamy na opuszczoną bacówkę.Miejsce bardzo interesujące.Bacówka w kiepskim stanie,dach dziurawy,trochę foli ,ale podpiwniczenie trzyma się.Można powiedzieć,miejsce gdzie diabeł mówi dobranoc.Ale czuć majestat gór.Okazuje się ,że szlak prowadzi górą,powyżej tej zarastającej hali.Dochodzimy do szczytu Praszywki Wielkiej , a potem na dół do Przysłopu Potóckiego.W dali widzimy niebieskie namioty.Przy wejściu wita nas bazowy i zaprasza na herbatkę.Tam nocujemy za 5 zł od osoby....Najpierw poszliśmy do strumyka po wodę,gotujemy ją na kuchni,i prysznic z wiaderka.Wieczorem przy ognisku pieczemy kiełbaski .Długo czekałem na to,by posiedzięc przy ognisku i patrząc przed siebie nie widzieć żadnych świateł , tylko ciemność i gwiazdy na niebie.Powiecie...o romantyk się znalazł...,ale tak było.Okazujesię, że bazowy Damian intersuje się tak jak ja DWS,to i pogadaliśmy sobie.A i jeszcze w bazie była Zuza,która poczęstowała nas piwem marki Tatra.O zbawczyni....no posiedzieliśmy trochę przy ognisku,szkoda,że nie było gitary i nie pośpiewaliśmy.W tym miejscu pozdrawiam bazowego Damiana i Zuzę ,która boi się wilków Very Happy

A my ją straszyliśmy ,że w rozwalającej się owczarni świecą się oczy wadery Very Happy

Wesoło było i tak minął drugidzień naszej wędrówki...Jak Was nie zanudziłem to ...CDN...

Dawaj dalej Smile

Sam powiedz, chodzenie z dzieckiem to coś zupełnie innego. Jakby sie na nowo odkrywało szlaki, szczególnie te już znane.

dawaj,dawaj Very Happy

A jakieś fotki będą??

bardzo dobrze się czyta... Smile

I nie ma co się śmiać. Sama tak podchodzę do dawno przechodzonych tras... i też mam frajdę, pokazując to wszystko dzieciom i wspominając.
Poza tym fajnie, że bierzesz córkę - moje uznanie. Sama mam "zlotowicza" w tym wieku i jest świetnym towarzyszem na szlaku, jak i starsze. A znam mnóstwo ludzi, którym takie wędrowanie z dzieckiem/dziećmi wydaje się nie do zrealizowania.
Również czekam na c.d.

Oj jak fajnie,że wam się podoba.Reszta później.Fotek nie umiem wrzucać.A wędrówek trzeba jednak dzieci ....raz nauczyć...dwa tak zorganizować , aby dziecko pytało ,tato/mamo ,kiedy pojedziemy w góry???

Twoja córka ma rajskie życie z Tobą. No ale ja z moim Tatą też - skutecznie mnie górami zaraził Very Happy

Za nami dwa noclegi w namiocie.Przed wyjazdem kupiłem sobie nowy śpiwór ,polski,trochę gruby,ale za to ciepły(dałem jakieś 120 zł).Stare gnaty Trotyla trzeba ogrzać.Kamila miała swój stary śpiwór,ale jeszcze dobry,który jej kupiła ciocia.Jak to na dziewczynkę,śpiwór miał wielkie logo W.I.T.CH. i podobizny tych czarodziejek.Kamila pomagała rozstawiać namiot i układała wszystko w środku.Była zmęczona więc pierwsza kładła się spać, a ja drugi.Właże do namiotu na pierwszym noclegu ,patrzę,a ten małpiszon siedzi w moim śpiworze.Pytam ,co to za zamiana???A ona ,że ten jest mięciutki i ciepły.Za nic nie chciała wyleżć z mojego śpiwora i chcąc , nie chcąc spałem przykryty śpiworem WITCH.Bo przecież nie zmieśćiłbym się do niego.Tak mnie wykolegowała i moje stare kości

trotyl, świetna relacja, jakbyś to jeszcze okrasił jakimiś fotkami z wypadu, to byłoby mistrzostwo Wink

Fajnie mi się to czyta, ponieważ lubię takie pisane na luzie, z przymrużeniem oka na samego siebie.

Gratuluję wypadu. I weź popracuj nad wstawianiem fotek na forum Wink

Będzie ciekawiej w Twoich relacjach.

nie musi stawiać na forum, wystarczy w picassie (obsługa jest diabelnie Very Happy

prosta) i potem link do galerii

Trotyl, taka relacja ukazująca emocje jest dużo lepsza od takiej suchej, standardowej, czekam na c.d. i zdjęcia!

Mi również się bardzo podoba, że piszesz o swoich wspomnieniach i osobistych odczuciach. Mnie też zawsze biorą takie nieszkodliwe sentymenty i kontemplacje, gdy odwiedzam te same szlaki po kilku czy nawet kilkunastu latach i wspominam sobie minione czasy... Czekamy na ciąg dalszy.

Dołączył: 03 Mar 2009

Bardzo fajna relacja, czekam na ciąg dalszy Smile

Dołączył: 20 Mar 2008

no trotylu dopingujesz mnie do brania własnych latorośli w góry. ( lat to juyż czas Smile

powiedz tylko co to jest DWS ?

O kurcze , ale kwas Confused

To skrót Druga Wojna Światowa.Polecam forum dws.org.pl