milosc a gory

pisze tego posta pod wplywem ciekawej dyskusji jaka sie wywiazala niedawno miedzy znajomymi

czy wyobrazasz sobie posiadanie chlopaka/dziewczyny/zony/meza, ktora nie lubi gor, wycieczek i wedrowki w nieznane???

np. ja sobie nie wyobrazam- nie na darmo w jakiejs ankiecie , pod "ideal mezczyzny" wpisalam "duze, kudlate, posiadajace instynkt wedrowny"

zdania znajomych byly jednak podzielone "gory i rodzina to dwie rozne rzeczy", "nie wozi sie drzewa do lasu" , "w gory sie jedzie odpoczac od zony" , "milosc to patrzenie w ta sama strone" , "po co miec chlopaka z ktorym sie wogole nie spedza wolnego czasu" , "meza sie trzyma w miescie zeby zarabial a w gory sie jedzie z kochankiem" itp itd....

a co wy o tym sadzicie????

jak dla mnie, to ktoś taki - chłopak/mąż powinien interesować się górami, lubieć po nich chodzić, gdyż chciałabymz nim dzielić zachwyt, radość z wędrówek...

zresztą to właśnie mój "ex" "zaraził" mnie jaskiniami Smile

Jeżeli w drugiej połówce płynie krew turysty\turystki, krajoznawczego\czej czy górskiego\kiej to dzięki Bogu.
Jeżeli nie, należy uświadamiać i utwierdzać ją\jego w tym, co piękne i urocze, ale jeśli zabieg ten się nie powiedzie to pozostaje liczyć na jego\jej tolerancję, czyli : "ok, jutro wyjeżdżam w góry, będę wieczorem" a gdy w odpowiedzi usłyszymy "dobrze, miłej wycieczki" to byłoby coś pięknego. Niestety taki obrót sprawy ma miejsce raczej rzadko Confused

buba napisał:

czy wyobrazasz sobie posiadanie dziewczyny/zony, ktora nie lubi gor, wycieczek i wedrowki w nieznane?

Noo... z racji małego doświadczenia na tym polu powiem że w sumie nie wiem. Moja - była już - sympatia lubiła wyprawy w góry, więc chyba dobrze jest jak ta druga połowa cię rozumie, a nie słyszysz cały czas wymówek: "Co? Znowu cię w góry niesie? Chodź lepiej do kina, dzisiaj grają..." itp. Very Happy

Co wcale nie znaczy że dyskwalifikuję te nie lubiące turystyki Wink

Pozdrawiam

Połowica, która nie chodziła by ze mną po górach czy jurze to by była totalna porażka. Nie z tego powodu, że nie lubi gór bo kwestię lubienia czy nielubienia należy pozostawić oczywiście jej samej. Problem tutaj leży przede wszystkim w pytaniach typu: "To wolisz iść w góry zamiast zostać ze mna?" czy "Chciałabym odpocząć trochę nad morzem a ty ciągniesz mnie gdzieś pod górkę" (z góry przepraszam żeńską część za cytaty - fakt są straszliwie seksistowskie Wink

). Z żoną osiągnęliśmy kompromis i zamiast nocować w schroniskach jedziemy gdzieś "na kwaterę" i plecaki mamy z głowy. Ale życie to ponoć sztuka kompromisu.

Pozdrowionka

ja nie mam żadnych problemów. jeśli moja dziewczyna może iść (kasa, czas wolny, chęć) - to idzie. jeśli nie - to idę bez niej. spróbowałaby się oburzyć hasłem wspomnianym przez marola, to dosc szybko byłoby "papa".

czasem w gory idę sam, mimo, że mógłbym isc z połówką, ale świadomie z tego rezygnuję - idąc samemu odnajduje spokoj, idac z kumplami - różne takie Very Happy

Ja jestem w tej szczęśliwej sytuacji, że zarówno żona (ma dużą brązową GOT) jak i dzieci uwielbiają chodzić po górach Smile

. I dlatego zazwyczaj w piątek wieczorem zasiadamy wspólnie nad mapą i przewodnikiem i wybieramy trasę na sobotnio - niedzielną wędrówkę Smile

buba napisał:

np. ja sobie nie wyobrazam- nie na darmo w jakiejs ankiecie , pod "ideal mezczyzny" wpisalam "duze, kudlate, posiadajace instynkt wedrowny"

to neandertalczycy jeszcze nie wygineli?

na szczescie nie!!!!! Smile

ale szkoda ze ich tak malo Wink

a co, jeden Ci nie wystarcza? Wink

mateusz_j napisał:

a co, jeden Ci nie wystarcza? Wink

Ale jak każda kobieta Buba lubi trochę poprzebierać Smile

W góry zawsze z moja połówką, a ostatnio jeszcze z sasiadem (zawsze jeden facet więcej Laughing

) Małżowina moja wykorzystywany jest do taszczenia cięższych elementów wyposażenia i do podtrzymywania mnie na duchu (ponieważ mimo wielu lat w górach nadal mam problemy z wydolnością płucno-sercową przy szybkim podchodzeniu w górę więc mąż cierpliwie czeka na mnie na kolejnych miejscach "do umierania"i zacheca do dalszej drogi). Oczywiscie jako dobra partnerka w wędrówce najczęściej zajmuje sie planowaniem trasy i sprawdzaniem pogody - przy czym bardzo często zapominam podać pewnych istotnych (a zniechecajacych) warunków odległosciowych i pogodowych. Jednak na trasie panuje pełne zrozumienie i wspólpraca a to jest bardzo ważne w chodzeniu po górach. Nie rozumiem tylko dlaczego mój nastoletni syn odmówił 2 lata temu dalszych wycieczek z rodzicami tłumacząc swoja decyzję "jeszcze zdrowym umysłem"

ewa napisał:

Nie rozumiem tylko dlaczego mój nastoletni syn odmówił 2 lata temu dalszych wycieczek z rodzicami tłumacząc swoja decyzję "jeszcze zdrowym umysłem"

bo chodzenie po górach nie jest cool.

oczywiscie z wyjątkiem ceprostrad w Tatrach tudzież miejsca takich jak Czantoria i Równica

właściwie syn odmówił dalszej współpracy po tym jak "zapomniało" mi sie wspomniec o rzeczywistej długości trasy albo wypadło zmienic ustalony szlak na inny bo wygladał ciekawiej (czyt. był bardziej stromy) Laughing

eee, mięczak Razz

zamiast się cieszyć, że straci więcej kilogramów Wink