milosc a gory

Widząc na szlaku samotnie idące dziewczyny/kobiety jakoś nigdy nie przyszła mi myśl "czy nie boisz się chodzić sama?". Pewnie dlatego, że nadal mam wrażenie, iż w górach jest bezpiecznie. Wrażenie to powoli słabnie bo od czasu do czasu słyszy się o kradzieżach, napadach, wandaliźmie i.t.p. ale nadal na szlaku odczuwam, że tu jest najbezpieczniej. Obym tak czuł jaknajdłuzej.

Nieraz od razu po nich widać, że są odważne, mocne, silne, twarde i stawiłyby czoła oprychom Smile

W zasadzie dla mnie nie są one groźne bo zazwyczaj jest przy mnie moja ślubna więc podryw na "czy się nie boisz..." nie wchodzi w grę. Od razu zostałbym sprowadzony do parteru i pouczony na kogo mam zwrócić swoje zainteresowanie

Chociaż...za tydzień jadę w Tatry solo więc może się przełamię jak spotkam jakąś samotną turystkę

Piotek już Ty lepiej nie kombinuj Wink

a przynajmniej nie zdradzaj się publicznie z takimi zamiarami, bo jak Twoja żona to przeczyta to...

To objaw starości. Podobno faceci na starość przeżywają drugą młodosć

Mam nadzieję, że z kobietami jest podobnie

Napewno, to naturalna kolej rzeczy Very Happy

. Wyjątek stanowią pozbawione humoru zgredy. Takie chybione egzemplarze, jak to w przyrodzie, również się zdażają Very Happy

Zgredy górą!

pumori napisał:

...A z tobą Ziolek pewnie spotkam się na nocy krawculi .... bo jak ja byłam to nie padało więc pewnie wtedy nie szedłeś ...

I Ty Brutusie przeciwko mnie? Wink

Dołączył: 17 Mar 2007

Pumori, czytając Twoje posty mam wrażenie jakbyś opisywała moją historię. tyle tylko że ja mam inny sposób na radzenie sobie z nudą zapytania "czy się nie boisz?" (idącego w pakiecie z "czy idziesz sama?") - ja różnie odpowiadam i wymyślam wszelkiej maści niestworzone wyjaśnienia, a więc: czasami się nie boję, czasami się boję zależy od pomysłu jaki mam na tłumaczenie dlaczego się nie boję czy też boję. czasami kreacja mojej osoby na wariatkę tak dobrze mi wychodzi i jest tak sugestywna, że ludzie szybko rozmowę kończą i tyle ich widzę. dobra jestem w zniechęcaniu ludzi do siebie na szlaku.

groszek napisał:

dobra jestem w zniechęcaniu ludzi do siebie na szlaku.

możesz jeszcze np. pobawić się scyzorykiem przy natrętach

dzięki groszku bo już myślałam że to ja mam na czole napisane "idealna ofiara" albo "zadaj mi pytanie". Jeden pan zapytał mnie czy się nie boje że mnie wilki zjedzą Very Happy

. A co ja czerwony kapturek ? Very Happy

co prawda mam czerwona kurtkę ale ta bajka chyba nie o mnie Wink

. Proponuje zrobić takie koszulki z napisem: "jak nie chcesz usłyszeć głupiej odpowiedzi to nie pytaj czy się boimy " Smile

Ps. Dzięki Pudelek za propozycje Smile

ziolek a co ja mogę że masz taką opinie Smile

? Ale ja chętnie poznam legendę nocy krawculi... tylko muszę najpierw sprzęt przeciwdeszczowy kupić ... jakieś kaloszki Wink

hehe

Co do zaczepek na szlaku…

Chciałbym zwrócić uwagę, że wcale nie jest regułą, jakoby wyłącznie mężczyźni zaczepiali kobiety. Sam wielokrotnie byłem zaczepiany przez samotne panie i to bez specjalnego powodu. A to któraś chciała się upewnić, czy oby jest na właściwym szlaku, inna chciała zapytać o godzinę (choć wyraźnie było widać, że nie mam zegarka na ręce!). Jednak ponad wszystkim jest sakramentalne: „przepraszam, czy orientuje się pan jak nazywa się ta góra przed nami, oooo ta z tym drzewem?” Po usłyszeniu takiego pytania nie mam wątpliwości, że w pobliżu jest jakaś uzdrowiskowa miejscowość, a napotkana pani jest samotną pensjonariuszką z jednego z sanatoriów…

Pudelek napisał:

groszek napisał:

dobra jestem w zniechęcaniu ludzi do siebie na szlaku.

możesz jeszcze np. pobawić się scyzorykiem przy natrętach

Ew,
1. Przykleić imitację ropiejącej rany z muchami naokoło
2. Uprzedzić inne pytania pytaniem "czy nie widział Pan/Pani przypadkiem dużego żółtego pojemnika z napisem "Uwaga Promieniowanie" (sprawdzone w praktyce w trochę innych warunkach)
3. Zataczać się przy obcych, wydając jednocześnie dżwięki konającego chomika.

No ale to już trochę drastyczne metody.

Dołączył: 17 Mar 2007

pisałam, że dobra jestem w zniechęcaniu - nie potrzebuję akcesoriów. chyba nie tylko mi spodobało się wymyślanie niestworzonych historii (patrz post wyżej).