Warto przeczytać przed wyprawą w Beskid Mały.

Beskid Mały ciągnie się od Bramy Wilkowickiej (420m n.p.m) po dolinę Skawy i obniżenie Łękawicy (380m n.p.m). Na północ opada stromym stokiem w kierunku Pogórza, a na Południe ku Kotlinie Żywieckiej i dolinie Łękawicy. Wznosi się od 400 do 500 m ponad otaczające go obniżenia, a swą odrębność zawdzięcza w dużym stopniu twardości skał, z których jest zbudowany: są to piaskowce gadulskie i istebniańskie, występujące w grubych ławicach. Pasmo Beskidu Małego rozcięła rzeka Soła w poprzek na dwie nierówne części. Część zachodnią z kulminacją Cupla (913 m n.p.m) posiada zarys podkowy otwartej ku wschodowi. Część wschodnia z kulminacją Madohory (934 m n.p.m) i Leskowca (922 m n.p.m) tworzy długi wał o niewielkich odgałęzieniach. Jako wschodnie krańce pasma należy uważać Jaroszowicką Górę (544m n.p.m) odciętą przełomem Skawy. Przez Beskid Mały przedziera się Soła i Skawa przełomami uwarunkowanymi tektonicznie. Oba posiadają wąskie dna i strome zbocza. Dużą część dna przełomu Soły zajmują jeziora, spiętrzone zaporami w Porąbce i w Tresnej.

kurcze masz chyba stare dane dotyczace wysokosci gor

no chyba, ze ja mam stare Rolling Eyes

czupel 930
lamana skala 929

Ja bym dał Madohorze 929m a Czuplowi 933m.
- Faktycznie w starym przewodniku Krygowskiego z początku lat 80tych zamieszczona jest informacja, iż Łamana Skała uchodziła za najwyższy szczyt B. Małego (934m), ale po nowych pomiarach okazało się że wznosi się ona na 929m co oznaczało, że od tamtej pory aż do dziś najwyższą kulminacją Beskidu Małego określa się szczyt Czupla - 933m n.p.m.
Może powyższe info nie do końca jest związane z tematem, ale nie mogłem się powstrzymać Laughing

Z tego co wiem to KZ KGP za najwyższy szczyt Beskidu Małego rzeczywiście uznała Czupel. Aczkolwiek bardzo fajny post wyjściowy nowego moderatora Smile

(brawa za pomysł) . Trzeba by porobić podobne w pozostałych działach... .

Czekam na chętnych do:

- Bieszczad
- Beskidu Niskiego
- Beskidu Wyspowego
- Beskidu Śląskiego
- Beskidu Żywieckiego
- Beskidu Makowskiego

Bo pozostałe (tj. Beskid Sądecki, Gorce i Pieniny ja zrobię - chyba że ktoś byłby tak miły i mnie z Pienin odciążył

)

Aha no i temat przyklejam Smile

Chciałem sprawdzić wasz stan wiedzy . Brawo spisaliście się na medal. Ammo +5 . A tak poważnie to dane pochodzą faktycznie ze starego przewodnika;-)

fakt teraz tak patrze na moje mapy i jest czupel 933
ale w starszych mapach mialem 930 i do tego bylem przyzwyczajony

Przed dodaniem tego tematu nie zwróciłem na to uwagi. Przyznam, że gdy przechodziłem przez Czupel nie odczułem , że jest on o 3 metry wyższy;)

Jeśli można to ja chętnie coś powiem więcej na temat Beskidu Małego posługując się dobrze mi znanymi przewodnikami:

Beskid Mały ciągnie się od Bramy Wilkowickiej i dol. Białej na zach. – graniczy w ten sposób z Beskidem Śląskim (grupa Klimczoka i Magury), aż po przełomową dol. Skawy na wsch., która graniczy tutaj z Beskidem Makowskim (pasmo Koskowej Góry). Obszar ten ma charakter rozległej wyspy górskiej o dł. 35 km i szer. ok. 10 km. Na płd. sąsiadem Beskidu Małego jest Kotlina Żywiecka i niewielkie Pasmo Pewelskie zwane inaczej Czeretniki. Łączy się ono z Beskidem Małym działem wód między Kotliną Żywiecką (pot. Łękawka) a Kotliną Suchej (pot. Kocońka (Kukówka)) koło wsi Las i Ślemień – Przeł. Przydawki (Pod Dębami). Być może ten niepozorny dział jest śladem dawnego połączenia Pasma Pewelskiego z Beskidem Małym, podobnie jak dziś jeszcze łączy się ono z Pasmem Przedbiabiogórskim w pobliżu Huciska. Przemawia to za zaliczeniem Pasma Pewelskiego do Beskidu Małego, jednak ogólnie została przyjęta zasada zaliczania go już do Beskidu Makowskiego (Średniego). Podobna sytuacja tyczy się dość krótkiego pasemku Żurawicy (724 m), które geologowie i geografowie wyłączali dawniej z Beskidu Małego, a które turyści włączali zawsze w obszar Beskidu Małego. Na pn. Beskid Mały opada zdecydowanie progiem w niziny granicząc z Pogórzem Śląskim. Szczególnie wyraźnie występuję to w jego części zach., bowiem w części wsch. są wysunięte ku pn. niewysokie pasemka: Kobylej Głowy (544 m) i Ostrego Wiercha (549 m), a także Bliźniaków (578 m), Łysej Góry (549 m) i Iłowca (477 m). Można to dobrze zaobserwować na trasie Kęty – Wadowice.
Według systemu regionalizacji fizyczno-geograficznej w układzie dziesiętnym Jerzego Kondrackiego cały obszar Beskidu Małego należy do prowincji Karpat Zachodnich z Podkarpaciem (51.), dalej do podprowincji Zewnętrznych Karpat Zachodnich (513.), makroregionu Beskidów Zachodnich (513.4/5) i wreszcie do mezoregionu Beskidu Małego (513.47).

Przełomowa dolina Soły rozdziela Beskid Mały na dwie nierówne części: większą – wschodnią zwaną grupą Łamanej Skały, a także Górami Zasolskimi lub Beskidem Kocierskim oraz mniejszą – zachodnią, określaną jako Pasmo Magurki Wilkowickiej.
Przełom Soły nie został utworzony niegdyś przez tę rzekę, lecz przez wsteczną erozję, prawobrzeżnego dopływu Wisły, który wypływał przed milionami lat z Beskidu Małego w okolicy Porąbki i spływał do Wisły dzisiejszym korytem Soły koło Kęt.

Cześć zach. Beskidu Małego tworzą dwa wały górskie, ciągnące się od Bielska-Białej znad Straconki po przełom Soły, jeden nieco niższy, ciągnący się na pn. wsch., drugi na płd. wsch., złączone ze sobą przeł. Przegibek (663 m). Pierwszy z nich ma następujące szczyty od zach. na wsch.: Czupel (654 m), Gaiki (808 m ), Groniczki (839 m), Hrobacza Łąka (828 m), Bujakowski Groń (749 m) i Zasolnica (555 m), która znajduje się już nad Porąbką w dol. Soły. W pobliżu Groniczek (839 m) odgałęzia się ramię Nowego Świata (621 m), opadające na płd. wsch. do Międzybrodzia Bialskiego. Drugi (wyższy) tworzą kolejno: Łysa Góra (660 m), Rogacz (828 m), Magurka Wilkowiska (909 m), Czupel (933 m), Rogacz (898 m) i Suchy Wierch (799 m) nad płd. krańcem Jez. Międzybrodzkiego. Od Czupla (933 m) odgałęzia się początkowo w kierunku płd., a potem płd. wsch. ramię, na którym znajdują się kolejno po sobie następujące szczyty: Przysłop (629 m), Solisko (639 m), Gronik (611 m) i Przysłop (Łysy Groń – 601 m) nad pn. krańcem Jez. Żywieckiego, natomiast od Rogacza (898 m) odgałęzia się ramię w kierunku pn. wsch., które ma swój koniec u ujścia dol. Ponikwi.
Wsch. cześć ma bardziej skomplikowany układ grzbietów. Znad dol. Soły wznoszą się koncentrycznie dwa odgałęzienia: z pn. krańca Jez. Międzybrodzkiego – Żar (761 m) i Kiczera (831 m) oraz z pn. krańca Jez. Żywieckiego – Kościelec (736 m) i Jaworzyna (864 m). Oba odgałęzienia zbiegają się w zwornikowej Wielkiej Cisowej Grapie (853 m), a główny grzbiet Beskidu Małego podąża w kierunku wsch. przez Kocierz (879 m) do Przeł. Kocierskiej (718 m), do której dołącza od pn. zach. długie boczne ramię Palenicy (573 m), Bukowskiego Gronia (767 m) i Porębskiego Gronia (735 m). Na pn. wsch. od Porębskiego Gronia (735 m) wysuwa się Złota Góra (757 m). Od Przeł. Kocierskiej główny grzbiet ciągnie się wciąż na wsch. przez Kiczora (746 m) i podnosi się na zwornikową Potrójną (888 m), która wysyła dwa boczne ramiona w kierunku: pn. zach. jest to ramię Jawornicy (830 m), a na pn. wsch. – ramię Czarnego Gronia (869 m). Główny grzbiet kieruje się na płd. wsch. w stronę szczyty Łamanej Skały (929 m), która jest rozrogiem grzbietów: Ścieszków Gronia (Łysiny – 779 m), Nad Płonem (832 m) i Wielkiego Gibasów Wierchu (898 m), ciągnącego się na płd. zach. równolegle do opisanego wyżej głównego grzbietu, który od Łamanej Skały biegnie na pn. wsch. w stronę Leskowca (922 m) po drodze mijając szczyt: Na Beskidzie (863 m) i Potrójną (847 m). Tuż na wsch. od Łamanej Skały odgałęzia się krótki grzbiet Czarnej Góry (808 m), która opada nad Targoszowem. Sąsiadujący z Leskowcem Groń Jana Pawła II (890 m) stanowi w głównym grzbiecie ciekawy zwornik wielu zbiegających się tu ramion. Wschodnie rozwidla się wkrótce na trzy odgałęzienia opadające w dol. Skawy ku: Czwartakowi – Żar (680 m), Kamień (671 m), Głowniak (550 m) i Skalnica (412 m); Mucharzowi – Królewizna (Magura Ponikowska – 817 m), Jaszczurowska Góra (777 m) i Suszyce (619 m) i Skawcom – Makowa Góra (721 m), Bielówka (545 m) i Jedlicznik (549 m). Północne kieruję się do Gancarza (802 m), który wysyła w dwa kierunki swoje niewysokie ramiona: na pn. wsch. grzbiecik: Bliźniaków (578 m), Łysej Góry (549 m) i Iłowca (472 m), a na pn. zach. grzbiecik: Narożnika (524 m), Kobylej Głowy (544 m), Wapiennicy (528 m), Czuby (491 m), Kobylicy (498 m) i Pańskiej Góry (428 m) nad Andrychowem.

Do tej literatury czy też inforamcji polecam dodane przeze mnie informacje o ciekawych miejscach flory i przyrody nieożywionej

Bardzo ciekawe informacje!!!

Ja się wybieram teraz na wyczieczkę do beskidów i dobrze wiedzieć że w starych przewodnikach są nieaktualne informację - bo mam taki w domu z przed dzisięciu lat

Właśnie też sie tam wybieram. Te informację są dla mnie na wagę złota.

daniel napisał:

Beskid Mały ciągnie się od Bramy Wilkowickiej (420m n.p.m) po dolinę Skawy i obniżenie Łękawicy (380m n.p.m). Na północ opada stromym stokiem w kierunku Pogórza, a na Południe ku Kotlinie Żywieckiej i dolinie Łękawicy. Wznosi się od 400 do 500 m ponad otaczające go obniżenia, a swą odrębność zawdzięcza w dużym stopniu twardości skał, z których jest zbudowany: są to piaskowce gadulskie i istebniańskie, występujące w grubych ławicach. Pasmo Beskidu Małego rozcięła rzeka Soła w poprzek na dwie nierówne części. Część zachodnią z kulminacją Cupla (913 m n.p.m) posiada zarys podkowy otwartej ku wschodowi. Część wschodnia z kulminacją Madohory (934 m n.p.m) i Leskowca (922 m n.p.m) tworzy długi wał o niewielkich odgałęzieniach. Jako wschodnie krańce pasma należy uważać Jaroszowicką Górę (544m n.p.m) odciętą przełomem Skawy. Przez Beskid Mały przedziera się Soła i Skawa przełomami uwarunkowanymi tektonicznie. Oba posiadają wąskie dna i strome zbocza. Dużą część dna przełomu Soły zajmują jeziora, spiętrzone zaporami w Porąbce i w Tresnej.

Piękny opis po którym aż chce się pozwiedzać.

Jaki szlak polecacie na pierwszą wyprawę w góry?